Mein Gott, du weißt am allerbesten das,  àÁìåÉäÇé, àÇúÌÈä äÇéÌåÉãÅòÇ àÆúÌ äÇÌèåÉá ëÌåÌìåÉ,
was mir gut und nützlich sei. àÆú äÇèÌåÉá òÂáåÌøé åÀàÆú îÇä ùÑÆòåÉæÅø ìÄé,
Hinweg mit allem Menschenwesen, ìÉà àÆøÀöÆä áÌÀëÈì çåÉëÀîÇú àÁðåÉù.
weg mit dem eigenen Gebäu. àÆãÌÀçÆä âÌÇí éÀöÄéøåÉú ùÑÆì òÇöÌÀîÄé,
Gib, Herr, dass ich auf dich nur bau òÂùÒÅä àÈãÌåÉï, ùÑÆøÇ÷ òìÆéêÈ àÆùÑÈòÅï,
und dir alleine ganz vertrau. åÌáÀêÈ áÌÄìÀáÇãÌ àÅîåÌï àÅúÌÅï.           
úøâåí: òðú ôøìîåèø ùáå